Kendine güvenmeyenin en iyi taktiği, susmaktır. LA ROCHEFOUCAUL
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
YAŞARKEN ÖLMEK
şair meşru
5,0 / 2 kişi ·0 beğenme · 1 yorum · 5973 okunma
 YAŞARKEN ÖLMEK
Benim sırrım gölgemde saklı,
Onun gibi olduğun zaman ben seninim. Bir gün bedenimi baktığım uçsuz bucaksız sular sarmayacak. Yalnızlığın resmini çektiğim vakit gelecek. Gayr-i meşru değildi bu hayat. Eminim şiirimi Meşru yazacak. İşte hayata dair neyim varsa haşereler arasında toprak olacak. Bir soruydu belki de ’’ne öğrendin giderken bu hayatta!’’ Bu hayattan öğrendiğim kadar, bu hayata öğrettim demeliydim. Ki giderken borçlu gitmemeliydim. Benim için utançtı, meclisin dışını bilmem. Arkadaş olmayı, dost olmayı, sevgili olmayı, Sadece kavram olarak öğrenmişim. Ama ben yine bu kadarını öğrenirken, İnsanlık kelime anlamını dahi öğrenememiş. İşte üzüldüm giderken… ‘’Seni bırakmayacağım’’ der dururdu. İnanmazdım ve şöyle dedim; Cansız varlıkların hayatımda bir bir eskidiği gibi, Canlı bedenlerinde tenimde bir bir eksildiğini gördüm. Toprak altında yüzüme bakacak gözün olacak mı? Ya da kemiklerin kemikleri mi tutabilecek mi? Sorusunun cevabıydı anladıysa eğer… Bedenim, ütüsüz bir elbise gibi olur oldu, aynaya baktığımda, ‘’Ah bu insanlar! Ne hor kullanmışlar beni’’ dedim. Gözyaşlarımı, ilizyonist değildim! Bir perde arkasında gizleyemedim. Ruhumu görmemem tesellimdi, Mendil oluyordu yanağıma düşen damlalara, Avuntumdu kendi kendime, Kim bilir hangi yerinde kaç yama var! Ve hala nasıl giyebiliyorum deyip kızıyordum hayata. Kilisenin çanı değildi kulağımı tırmalayan. İhtiyarlık iniltileriydi. Yahut kabıma sığmayışım. Belki de vakit gelmişti bana ayrılan sürenin sonuna. Milyarlarca insanı taşıyan dünya, Burun kıvırmaktaydı beni yüklenirken. Misafirlik bitmiş eve dönme vaktiydi anlaşılan. Yolcu yolunda gerekliydi. O zaman kalanlara, içinde vefalısı olsun vefasızı olsun. Hepsine teşekkür mü etmeliydik giderken? Kuruları yakarken araya yaş sokmamışımdır Sevgisini saygısını gösterenlere eyvallahım var. Sevmeyip saymayana ne diyeyim eyvahlarım var… İşte hayat! Biri nefes alamaz iken, Diğeri nefes alabiliyordu. Ama biri büyürken, Diğeri küçülmüyordu İşte hayat! İşte ölüm! Ölüm bir gizemdi. Meşru olmak, ölmek değildi. Yaşarken ölmeyi görmekti. İşte hayat! İşte ölüm! Meşru olmak bir sırdı. Hayatta iken sırrı çözmek güzeldi. -ŞAİR MEŞRU- |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
YAŞARKEN ÖLMEK şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
güzel şiirinizi gönülden tebrik ederim arkadaşim .sevgi ve saygılarımla
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
şair meşruçok tşk ederim baş tacım allah razı olsun...
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 21.10.2012 00:39:03
Puan
: 10.0 / 2 kişi
Okunma Sayısı
: 5973
Yorum
: 1 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.