MEDET UMARIM
Öyle yalnızım ki şu yeryüzünde
Azrailden medet umar olmuşum Pınarlar kurudu kara gözümde Azrailden medet umar olmuşum Dünya’ya geleli gülmedi yüzüm Her gün yanıyorum,sönmüyor közüm Çaresiz kalsam da doğrudur özüm Azrailden medet umar olmuşum Kula kul olmaktan ömrümce korktum Bilmedim açlığı,daima toktum Doğarken ölmüşüm,zaten ben yoktum Azrailden medet umar olmuşum Yadigar yaşamaz bu acılarla Bayramlaşır eller ana,bacıyla Dost olup salındım dar ağacıyla Azrailden medet umar olmuşum Yadigar Atila ISPARTA 17.10.2012 |