Berduş Gönlüme Visal Gerek
fasılalarla gök fısıldar meczup düşlerimi
nazlanma ey göklere sığmayan aydınlığım kalem kalem keşfetmek aşkın muammasını çözmek sevgi soluyup aşk içmek ve berduş gönlüme visal gerek keşfe çıktım duvalarımı yıkan bu musikinin sırrını zemheriler yanıyor cemrelere inat alevler içindeyim öyle ateşler yükseliyor ki ufkumda gökyüzüne serdiğim düşlerim yangın soluğum kesik kuytularda kaygılanırım sağır duvarlar dilsiz acılar ve acıların en acısı aşkı şehvet saydılar gönül gözlerimde ki sızıya aldırma ayyuka çıkan feryatlarıma ne gerek soğuk bir simadır arzular gecenin kara gölgesi gibi nazarımda oysa yıldızlar boşalır aşkın musikisi yayılırken semaya mahmurluğunu atar bulanık gökyüzü mevsimsiz çileler doldu cefası çok gönlümün şifası bir beyaz sayfaya düşen mezhep tanımaz aşkı dudaklarından öpmek oldu |