NAZLI YAR.2.!!
Dört mevsim çağlayan azgın sel gibi
Çağlıyorum boz bulanık nazlı yâr Besliyorken kara sevdan özümü Ağlıyorum senin için nazlı yâr Beni ben’de artık sen’de arama Bir merhem sürmedin gönül yarama Saplandı hançerin aha şurama Dağlıyorum senin için nazlı yâr Ölsem de unutmam inan ki seni Nesimi misâli yüzdürsem teni Çekip gersen her gün çarmıha beni Bağlıyorum senin için nazlı yâr Sen vardın da ne değişti zengine Azraille girdim ecel cengine YİĞİT düşmüyormuş meğer dengine Zağlıyorum senin için nazlı yâr Hala suç dediğin bilemediğim Bir türlü kendime gelemediğim Hatıralar kaldı silemediğim Düğlüyorum senin için nazlı yâr Der DURAK’ım şimdi başım hep kardır Beni böyle yıkan senin sevdandır Dışarım bahar’sa içim bir nar’dır Yanıyorum senin için nazlı yâr DURAK YİĞİT Gönüllerin Şairi KOCAELİ ZAĞLIYORUM...kaçıyorum |
Yalnız şiirdeki kahramanınınız çok dertli dengine düşememiş.Nankör sevgili onun kadrini ve kıymetini bilememiş ve ondan daha zengin biriyle evlenip defolmuş gitmiş.Geride kendisini gerçekten ta yüreğinin en uç noktasından seven sevgilisinin sırtına bir hançer saplamış gitmiş.Bu hançer ömür boyu çıkar mı? çıkmaz çünkü dünyada nankörlük kadar insanı yaralayan bir olay yoktur,ölümden başka.
Ne yazıkki bazı dangozlar burnunun ucundaki kendisini gerçekten seven kişileri görmezlerde para peşinde koşarlar.Kadın olsun erkek olsun,böyle kişiler çoktur.
Boş ver diyorum kahramanına. Sen sevmeyi dile, elbet bir gün senin gönlüne göre bir sevgili bulunur.Nekadar güzel sözlerSen yeter ki iste sen isteyince Allah sana her şeyi verir. Yeter ki gönülden iste ve seni unutup giden nankörlerin arkasından ağıt yakma dedim.Biraz rahatladı.Teşekkür etti ve gitti.
Sayın arkadaşım. şiiriniz çok güzel ve çok anlamlıydı.kutlarım.puanım tam.
şimdi şiirinize ve yorumumu uygun iki güzel söz ekliyorum.hoşçakalın.
Nankör
Sayende başımı taşlara vurdum
Enkaza çevirdin, yıktın be nankör
Bu aşkı kendime nefretle sordum
Beni bana düşman ettin be nankör
Ellerimle hergün zehir yiyerek
Ecelimden evvel kefen giyerek
Bu kadar çok neden sevdim diyerek
Beni bana düşman ettin be nankör
Ziyan oldu senle geçen her anım
Kabus gibi artık hatıram, anım
Bu bedene ağır geliyor canım
Beni bana düşman ettin be nankör
Yüreğimde aşkın közü kalmadı
Ne varsa silindi izi kalmadı
Yaşamanın tadı tuzu kalmadı
Beni bana düşman ettin be nankör
Kırdın kollarımı bir garip kuş misali
Kaldırıp attın beni bir parça taş misali
Sende yaşa, sende yaşa sende gör
Senide yıkıp gitsin senin gibi bi nankör
Kaya Ünver