emtuz kokuyor ateşin uzak yıldızlar sönük ellerim köseği sessiz kadın hissediyorum göz yaşlarınla suladığın dallarla yakmışlar seni kahpe yazıyor sakaların alnında kovalar delik gözlerinde perde arsenik renkli çiçekler açmış duvar arkası bahçelerinde küsme kepez’den doluyor bulutlar belli ki duaya çıkmış yedi uyurların azizleri yağmurlar geliyor yağmurlar yeşerecek kadife kesende sakladığın umutlar dil ver iskenderiye’ye fener diken ustaya sıkı tutuyorum lokman’dan çaldığım otu dağ adamıyım düz yerim yoktur sun bağrını harman et korkma kasım |