sensizkoca şehrin karanlığında tek bir sokak lambası aydınlatıyordu ruhumu... ne oldu bilinmez kör kuyulara ip bıraktı sanki ..... gömüldü ışığı sulara... ben dipsiz, sen aşkımla edepsiz ben bir ekiyordum o on veriyordu ne oldu kimse bilmiyordu aşk döndü yüzünü karanlığa ben kısmetsiz aşk sahipsiz sözler kifayetsiz sen her zamankinden hırçın her gidişinde daha merhametsiz tüy düşse bedenime acır tenim yorulur yüreğim yollar bulurum dikensiz hayat dolarken yüreğime ecel büyütürdün ellerimde ümit boynunu bükerdi çaresiz Uçuk |
kutlarım şiir güzeldi