Asıldı yüzüme gerçeklerin,
Nasıldı hatırlamak, söyler misin?

Öyle bir denk geldi ki anılar,
Böylesine nişan almamıştı beni gözlerin

Özümde çözemediğim bir kadının,
Onikiden doksana vurduğu adamım.

Adamlık yüreksiz olmazmış meğer,
En adam yerimden koptun, yalnızım..

Sen benim ve adım senin yanından ırak,
Bari beni bana bırak.

Giderken akıttığın göz yaşıyım ben,
Sırılsıklam ve bi o kadar kurak..

Kal’dırımlardan gidiyorsun,
Bana muhtaç olur toprak.


Her mevsim senin olsun,son bahar benim,
Dile gelse de anlatsa dalda kalan son yaprak..
Saçlarına pamuk derdim, gözlerin denizim,
Şimdi yeller koku’nsuz eser bu yana, gözlerin kurak..

Sağ yanım solum kadar dargın,
Kırılan kalbim değil, kan’adım,
Son’su’za dek güzelliğini düşleyeyim,
Ardında bir adamı, adam gibi bırak..


| Emre İnan
| Emrah Nargöz
| 10 Ekim 2012 Çarşamba