BİR KADIN AĞLIYOR IIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Hayat mı acıtır kanatır insanı
Yoksa İnsan mı yaşatır insana en büyük acıları ??? Elinde eski resimler gözünde anılar Acı bir gülümseme dudak kıvrımlarında Nasılda akıp gitmişti zaman ona uğramadan U Ama ondan çok şey alarak Dalıp gidiyor acılarını unuttuğu hayallere Beklemeye feda edilen bir ömür Hani belki Farklı bir iklimde açabilme umudu ile Annesi geliyor aklına Hüzün sarıyor çehresini Hiç anne kız olamamanın acısı Karar veremiyor neyin kalbini daha çok acıttığına Kızı olamamıştı annesinin ya da annesi anne olmamıştı Ama o kızının annesiydi Onun her anında var olmaya çalışan Bazen kendini ve kalbini acılarını unutarak Fazla bir şey istemiyor hayattan Huzur birazcık sevgi ve yalansız bir yar Bilerek dileğinin hiç gerçekleşemeyeceğini Oturdu yapraklardan soyunan ağacın altına Yağmur bulutları ile randevusu vardı gözlerinin İlk damla beyazlamış saçlarına düştü Diğeri ise gam sellerinde boğulan kirpiğine Bir bir anılar canlandı gözlerinde Canını yakarak yüreğini sökerek En çok da sırtına saplanan ihanetin hançeri kanattı Verilen sözlerin bu kadar kolay unutulması Ve dilenen bir özürle başa dönülebileceğine inanan sevgili Oysa Mümkün mü kırık bir bardaktan yaralanmadan içmek suyu? Gözlerini kapatarak çocukluğuna döndü Hiç yaşayamadığı o çocukluğuna Başladı zihninin temiz sayfalarına yazmaya Adresi belli ama yön şaşıran şiirlerini Parmakları yazamıyordu ne aşkı ne sevgiyi İhanet ve aldatılmanın hüznü akıyordu sayfalara Her solukta acıyordu sol yanında büyüttüğü aşk Ve yalnızlığa sarılışı akıtıyordu sicimden yaşları Bir kadın ağlıyor hiçliğe adım atarken Bir kadın ağlıyor sevdalara veda ederken Bir kadın ağlıyor hayatını laciverte boyayarak .... |