iç...Sarılır zaman gecenin köründe İçini boğan bir şefkatle Tanımamazlıktan gelirsin Dönersin sırtını uyursun Gözlerini tavanda bırakarak “Uyku katillerin bile çesmesi Yorgan Allahsıza kadar sığınak” Değil miydi bizi de sarar elbet Peki bizi de anlar mı acep ? Yorgunum düşün emekten Argınım hiçbir kafiyeye uymayan Ayna başi nöbetlerden Nefes vermek için Yaratılmış varlıklarla dolu aklım Anlamıyorum kendimi Gece de oruç tutmak lazım Tüm karanlıklarda İçim içimi yemeye devam ediyor Sonu yok sonların |