İhanet, iyi başlar; ama sonunda kendine ihanet eder. LIU
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
...ya biz, evlatlar?
Alem-i Sır
5,0 / 2 kişi ·1 beğenme · 1 yorum · 1039 okunma
...ya biz, evlatlar?Bir gece yarısı, karanlık odasında Uyurken bir adam, o kendi yatağında Annesini görür, dikilmiş karşısında Çok şaşırır ve şaşkına döner bir anda Anne! Sen misin? Ne oldu, neden buradasın? Hiç oğlum, seni görmeye geldim! Nasıl yani! Gecenin bu saatinde, saat üçte! Hem, bak benim yatak odamda Yanımda karım var, o’da uyuyor Ya uyanırsa, ben ona ne derim! Seni, bir anda görürse burada! Oğlum, sen sakin ol bir dakika… Ben neden buradayım, biliyor musun? Zaten, fazla zamanımda kalmadı bak… Ayaklarımda ağırıyor, böyle ayakta durmaktan! Fazla beklemeyeceğim oğlum… Ben gidiyorum oğlum, seninle vedalaşmak istedim! Anne! Nasıl yani, nereye gidiyorsun? Ebedi yerime, oğlum! Şu an, burada sana görünüyorum ama… Yatağımda, son nefesimi vermek üzereyim, oğlum! Azrail başucumda, beni bekliyor! Ben ondan izin aldım, seninle vedalaşmak istedim! O’da, bana bir anne olduğum için izin verdi! Hadi, gel seni son defa kucaklayayım… Kokunu, sıcaklığını ve nefesini alayım! Oğlu çok korkmuş ve titreyerek, aniden uyanmış O anda, karısı da uyanıyor Şaşkın ve korku ile kocasının haline bakıp, soruyor ona! Ne oldu kocacığım, kâbus mu gördün? O’da cevap verir; ah, keşke kâbus görmüş olsaydım! Peki, ne oldu, ne gördün? Hadi söylesene, bende korkuyorum bak! Annem! Annem! Onu gördüm! Ne! Nasıl yani, anneni mi gördün! Evet, onu gördüm! Az önce, burada tam karşımda! Neee! Burada, yatak odamızda mı? Evet, karıcığım burada yatak odamızda! Yapma ya! O bir rüya, yani kâbustu kocacığım! Onlar böyle konuşurken… Birden, yanı başında telefonu çalar O’da elini uzatır, telefonu alır ve açar Alo! Der! O anda bir ses o’da ona… Alo! Der! Kimsiniz, kiminle konuşuyorum? Der! Oğlum, ben baban! Der! Ne oldu baba, neden aradın bu saatte? Oğlum! Der ve sesi kısılır birden… Annen, oğlum annen! Öldü! Neee! Baba, nasıl yani… Annem mi öldü! Evet, oğlum annen vefat eyledi az önce! O hasta haliyle, son nefesini verdi yatağında! Oğlunun elinden telefon düşer ve donup kalır! Karısı çok şaşırmış ve korkmuş bir halde… Telefonu alır ve hiçbir ses duymaz O’da hemen kocasına döner ve… Kocacığım ne oldu, annen mi öldü? Kocasını sarsar, o’da kendine gelir Evet, annem öldü! Demek ki, o buradaydı ve… Gerçekten, benimle vedalaşmaya gelmiş! Anneee! Anneee! Diyerek ağlamaya başlar İşte, anneler evlatlarını nasıl severler Adeta onları görmeden… Son nefeslerini bile veremezler! Ya biz, evlatlar? Alem-i Sır |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
...ya biz, evlatlar? şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Alem-i SırEvet, çok haklısınız. Bende sizin gibi düşünüyorum. Teşekkür ederim, saygılar!
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 10.10.2012 07:23:25
Puan
: 10.0 / 2 kişi
Okunma Sayısı
: 1039
Yorum
: 1 yorum
Beğeni
: 1 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Maalesef kendimizin yaşlanacağını unutuyor.. yaşlı anne ve babaların kıymetini kaybedince anlıyoruz..
Mesajı güzel bir hikaye okudum... Kaleminize sağlık.. Saygılarımla