OLMADIGecenin soluk aydınlığında Kar tanelerine yükledim her harfimi İçimde ölen biri gibi Tane tane ölüyor Her değdiğinde satırlara. Oysa ki neler ümit etmişti yürek Belki bu sefer başka olur Sevmenin hakkını verir demişti Basar beni bağrına Korkularımı ellerinde ısıtırdı Elime her dokunduğunda. Olmadı. Titreyen yüreğim her ah çektiğinde Yaslandı yüreğine de Elleri boş döndü kucakladığı sevdadan Yumdu gözlerini akıtamadığı yaşlara Uyuttu umutlarını gelecek bahara. Haberi var mı bilmem Her ümit bir kuştur gönüllerden havalanan Bazen gül dalına konar acıtsada dikenleri ayaklarını Bazen de göl kenarında duru bir su içer sadece Havalanır sonra geleceğin ayak izlerini takibe. Atvazım DENİZ |