KÜÇÜK DEV KARADELİK GÜNEŞİ YUTTU GİTTİ...
Kim demiş ağlıyorum (?)
İnci taneleridir dökülen, gözlerimden! Düşmüyor hayalime, artık unuttum gitti... Meçhule giden gemi döner mı? Seferinden! Anısı, hatırası tümden silindi gitti... Öncü uyarı imiş baykuşların ötüşü Gözlerimin önünde bir eserin çöküşü Rüzgâr yıktı çınarı, yoktur geri dönüşü... Yıkılıp dağılmayı ben de öğrendim gitti... İflas etti dört mevsim, kırağı dallarında Kuş uçmaz- kervan geçmez, buzullar yollarında Gece hükûm sürüyor gündüz karanlığında... Cüce Dev Kara-delik, Güneşi yuttu gitti... Esarete giden yol, irade-de zafiyet! Yaşamak mı sayılır kafeste mahkûmiyet Bir ömür hükmündedir bir saatlik hürriyet... Parmak kadar bir fare Aslanı boğdu gitti... 22.11.2011 /Metanet Yazıcı |
Hikmet YURDAER