HATUN KİŞİ NİYETİNEŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kime olabilir ki? Elbette Hayat Işığına…
Bir üfledim iki seksen serildi. Çene kilitlendi vücut gerildi. Sarı civciv ölmüş idi dirildi. Hatun kişi niyetine es sâlât. Aklı sıra karizmamı çizdirdi. Kafama da kel diyerek kızdırdı. Ölüm fermanını kendi yazdırdı. Hatun kişi niyetine es sâlât. Canı çıktı lakin çıkmadı huyu. Şiir yazar oysa kaynıyor suyu. Onu acil bekler Zincirlikuyu Hatun kişi niyetine es sâlât. Veremeden garibimi kocaya. Baykuş kondu tütmeyen o bacaya. Ünlen gari bizim şu kör hocaya. Hatun kişi niyetine es sâlât. İyi yuyun gözleri portlamasın. Çenesini bağlayın zortlamasın. Derin gömün bir daha hortlamasın. Hatun kişi niyetine es sâlât. Sildim onun çapağını, pasını. Tutun gayrı matemini, yasını. Akşama da yiyelim helvasını. Hatun kişi niyetine es sâlât. Ey cemaat haydi safta dizilin. Öldü diye aygın baygın süzülün. Hiç olmazsa yalancıktan üzülün. Hatun kişi niyetine es sâlât. Varamadan şöyle kelli felliye Öldü gitti yaş varmışken elliye. Haydi dostlar, şimdi çifte telliye. Hatun kişi niyetine es sâlât. Bakmam gayrı gözlerinin yaşına. Saçlarına, kirpiğine, kaşına. ‘’Sami vurdu yazın’’ mezar taşına. Hatun kişi niyetine es sâlât. Not: Üstteki resim Hayat Işığının cenaze töreninin resmidir. |