YÜREKLİ ÇOCUKHayallerimin kıyısın da kalakaldım. Sonbahar rüzgarları gbi estim. Elin de bir kuru ekmek. Ayakları çıplak bir çocuk, güldü gözlerime İşte mutluluk dedim baktım gözbebeklerine Ayazda çıplak ayaklarına aldırmadan uzattı ekmeğini Açmısın; sordu titrek sesiyle Sonra başını eğdi, minicik dudaklarından Neden üzgünsünüz diye sordu? Nerden anlamıştı üzgün olduğumu Kendisi teselliye muhtaçken Kocaman yüreği mi hissetmişti mahzunluğumu? Saçlarını okşadım, Sevdim soğukta üşüyen yanaklarını Yüreğimin taaa içine baktı yüreğiyle Isıttık birbirimizi içten sevgiyle Yol boyunca hiç aklımdan çıkmadı Çıplak ayakları ve bir kuru somun ekmeğini benimle paylaşması. Ne olmaz dünya işlerine üzülüp kahrediyoruz Oysa ne muhtaç insanlar var çevremizde Acımak yerine sevmeliyiz yürekten herkezi Kir pas içinde olsada elleri,yüzleri Gönüldür insanın zenginliği NOT:Bu duygu selini bana yaşatan küçük arkadaşıma selamlar candan. |
Oysa ne muhtaç insanlar var çevremizde
Acımak yerine sevmeliyiz yürekten herkezi
Kir pas içinde olsada elleri,yüzleri
Gönüldür insanın zenginliği
kesinlikle....
tebriklerimle...