Nasılsa Unutamayacaksın...
Yokluğun bölüyor uykularımı,
En tatlı yerinden... Elimi yatağın diğer tarafına attığımda, Hissettiğim o sonsuz boşluk, O dayanılmaz soğukluk... Üşütüyor beni; Bedenimi, Ruhumu, Her zerremi... İnsanın ruhu da üşürmüş meğer, Tir tir titrermiş kendi bedeni içinde... Yokluğunun yaşatamayacağı hiçbir şey yok, İnan bana, İntiharıma kadar yolu var bu ayrılığın. Adres bilmezse aklım, Şuurunu kaybederse bir an için, Her yolu dener, Sensizlikten kurtulmak için; Her yolu denerim... Bilirsin... Aşkı yaşarken gençleşen insan, Ayrılığı yaşarken ihtiyarlaşır... Yaşlanır, ağlar... Avurtları çöker, diz çöker, yalvarır; "Gitme" der "Gitme!" Ama inadına gidilir... İnadına unutmaya çalışırsın, Oysa sevgiliyle inatlaşılmaz asla; Nasılsa unutamayacaksın... Ahmet Kastancı |