EN ÇOKTA ÇOCUK YÜZÜNE YAKIŞAN O GÜLÜŞÜ ÇALANLAR YOK MU,KALEMİMİ KANA BOYUYOR..

Ağır kurşuni bir öfke gibi düştü
Kan kokan ölümler,acının coğrafyasına
Masum gözlerinin son gülüşü
Çocuk gözünde bir savaş
Annesinin bağrında son uykusu
Doğumu gibi Melek’çe



Savaş
Yine en önce çocukları vurdu
Haince susturdular
Kadınları, anaç yürekleri



Geceler korkuya yırtıldı
Titrek bir ateşin alâzında
Hısımları ninni söyledi
Minicik bedenleri kefenle dostlandı
Günahsız kirpiklerinde süt damlacıklarıyla



Fakir babalarının ocağının sûru üflendi
Ensesi kalın
Bana dokunmayan yılan, bin yaşasın zihniyet
Yüreklerdeki ateşi harladı
Bu yangın bana yetişmez ferahlığında, kasıldı




Savaşın kanlı deltasında
Sözde aynı dinin çocukları
Çelişkisinde büyük oyunların
Farkındasızca avutuldular
Üstelik ölümlerinin dili olsa
Bu anlamsız savaşta
Vedalarını mermiyle yapmak istemezlerdi
Ki; bilemediler ne uğruna büyüyemeyeceklerini



Şimdi emperyalizm maşonları, sırıtarak
Savaşın dolgun memelerini sağacak
Biliriz ki kanla besi’lenir



Ah!nazlı yurdum
Uğruna binlerce can feda olunan Şanlı Hilal’im
Bilirim,seni yüksekten indirmeye çalışan eller felç kalır
Asaletinde bir ırkın
Kızıl şanının uğruna
Yine kanla sulanır toprak
Bayrağının rengi cesaret
Bir ülkenin onuru indirilir mi sanılır
Tarih sahnesinden inmemiştir bilmez misin?
İnmez!
İnmeyecek!







(03.10.12) NÜRGÜL OCAK

BU NACİZÂNE ŞİİR, SAVAŞA KUSAN KALEMİMDEN AKÇAKALE ŞEHİTLERİNE İTHAF OLUNUR