şiir giyinmiş gözlerin...henüz panik ataklarına karşı koyamayan çocuğum ! gözlerime perde iniyor ...kızgın bulutları görüyor yağmur damlalarını denizin sesini dinliyorum bir başka ben bir başka bana benzeyen biri yüzünden .. düşüyorum sanki boşluğa . kızma lütfen! sakın bağırma sakın kırılıpta , uzaklaşma çok uzaklarda olma tebessüm ettiğinde inan hala sıcak hala umut var olacak.. serpil; aşk ölür şiir biter bil! ama her insanın kaderinde vardır da mutlaka aşk’tan vazgeçer senin geçtiğin gibi. en mütevazi yerindesin yaşamın aşk ile dolu bir kalp taşıyorsun aslında ! kötülükler şaşkın yanmaktan korkmuyorsun çünkü sen ateşi , gövdenin en kutsal mabedinde besliyorsun. mevsimi geldiğinde zamanı dolduğunda mayalanacak içindeki serpilane çığlıklar -bölünecek- gözyaşın harikulade aktığında cemre cemre toprağa düşüp bir fidan’ı sulayacaksın.. çözülecek o vakit salkım saçlarının alevli bağı aşklara yürüyeceksin kendi şevkinle; sevinçle... s/öz ıslak; göz ama mısralar demir atacak müsveddelere en tatlı nağmeler yansıyıp nazar’la marina da bir gece şiir olacak heceleyerek serpil: rüzgâr kokunu verince gecelere gövdenin yanık rengi alev kesilir silüet’in düşer gözlerine sapsarı bir sonbahar yeli durulur içinde sessizleşir heceler sonsuza dek serpil sevgisi kılavuzum olsun ruhuma işlemiştir s’aşk.. anca beni bu sevgi yaşatır.. |