aynanın ardındaki gerçeğimyalnızlığımın orta yerine düştü gözlerin binlerce kelebek uçuştu kanadı içten içe evvel zamandı aşk masalı bir varmış bir yokmuşlara karıştı ey! beni yoran sevdam ya da! sevda sandığım düş kırıkları ben bir kabustan uyandım bu sabah yanı başımda iki gonca ve avuçlarımda umudum yeni güne merhaba sevda türküleri söylerdi bakışların acılar lokma lokma dizilirdi ruhuma geçmişte asılı kaldı affilli ruhum hürüm ! işte bende bu sabah seni gömdüm sırsız aynanın ardına her kendine baktığında beni göreceksin ve ben ! yıllarımın pişmanlıklarını yüzüme düşen her çizgide gömülen gençliğimi pişmanlıklar kavuracak ruhumuzu her sabah mahmudiye düzkaya |
Bir kere gittikten sonra unutan bir elmiş...
Tebrik ederim.çok güzel bir şiir..
saygımla...