KAYBOLUYORUM
gözlerimdeki umutsuzluktan
bir sen düşüyor sessizce her gece... ya gerçekten unuttuysa sevmeyi takvim yaprakları sonbahar değmiş gibi sararıp düşüyor nefesim tükeniyor kapanıyor gözlerim sensziliğin kokusu siniyor akşamlara sessizce çöküyor içime bir yıldız düşüyor ansızın ve hiç bir dileği tutamıyorum sen beni bırakıp gideli beri böyle bir boşluğun koynuna ve ben kayboluyorum uykusuz gecelerin karanlığında nereden bileceksin bir resme mahkum düşler kurmayı sesine hasret kaldığım nereden bileceksin seni sensiz sevmenin acısını nereden bileceksin yoluna kurban olduğum her çaldığında o türkü nasıl da kanatıyor içimi... ve ben her gece umutsuz bir şiire düşüyorum sensiz... sessiz... duyuyor musun biliyor musun artık hiç bir anlamı yok yaşamak dediğin bu oyunun şahbeyit fatih şahin ışık |
Doğru diyorsunuz ...oyun...ne kadar içimiz çocuk desekte oyun için fazla büyüğüz...Çok güzel bir şiirdi her zaman ki gibi.
Yetkin kaleminizi en içten dileklerimle kutlarım.Saygılarımla.