GÖLGEDEKİ GÜNEŞİM
Sürgün edilmiş bir mahkum gibiyim sanki senden uzaklarda
Esmesin artık kalbimde yalnızlık yeli Neden sensizliğe bu kadar körkütük sarhoşum bilmiyorum İsyan ediyor şu halsiz kalbim, dayanamıyorum yokluğuna Savaşamaz kalbim sensizliğe, düşlerimi kaybetmişçesine Elbet bir gün kavuşacağım diye uyuyorum gecelerime Veda etmek istiyorum, sensiz geçen günlerime İnişli çıkışlı yollarda, soğuk kaldırımlarda çürümüş hayallerimle Yeşermekte olan umut çiçeğimi soldurmadan seni bekliyorum Oyalanıyorum çıkmaz sokaklarda Rüzgarlarda yüzünü çıkartmaya çalışıyorum Umutlarımla yürürken, karanlıkta bir ışık arıyorum Muhtacım sana sevdiğim, ne olur beni anlasana… M. Nazım TÜRKYILMAZ |