BIRAKIN BENİ
Yollar beni sıkıyor öldürürcesine
Rüzgarlar değiyor şakağıma Gidiyorum… Ama bilmiyorum, bu yol beni nereye götürüyor. Hafiften saçlarım kabarıyor Biliyorum ki yollar asla beni hayallerime götürmeyecek. Umutsuzca yürüyorum… Düşününce hiç gündüzümü göremiyorum. O karanlık yollar,o kırık hayaller beni ağlatıyor Yollar beni senden alıkoyuyor Bir an ayağıma sarı yapraklar düşüyor ağaçlardan Bakıyorum yapraklara, düşünüyorum… Yüzü solmuş yaprak ve üzerinde bir damla su… Ve anlıyorum ki Zaman beni de yaprak gibi hayata diz çöktürüyor Ağlamak istiyorum… Ne olur bırakın beni... Sana uzanıyor bütün ellerim Ama her defasında tutamıyorum Hayallerim tutuyor beni sana karşı Bir yıldız kadar uzaklaşıyorum Birden kayboluyor ümitlerim Derin bir kuyuya düşüyorum Sense engin gökyüzüne çıkıyorsun Sen çıktıkça ben bir kat daha ölüyorum Derinleşince acım, çekilmez sancım başlıyor Çaresiz kalıyorum, hayallerimi gömüyorum kalbime Çatlayan umutlarımı, aydınlığa saçamıyorum Ne olur bırakın beni… M. NAZIM TÜRKYILMAZ |