DÜŞÜYOR
Eller bülbül olmuş benim gülüme
Bana gülizardan çıkmak düşüyor Hasretten inleyen kalp bülbülüme Aşkın günahını çekmek düşüyor Gönüller sevdaya böyle uzaksa Sözler vuslatlara gizli tuzaksa Közlenmiş bağrıma hayalin aksa Bize bu yüreği yakmak düşüyor En büyük korkudur “ Ne der ahali” Sende ki bıkmış bir sevgili hali Her gece kurulan bin bir hayali Şimdi parça parça yıkmak düşüyor Dil ile gönülde bin bir çelişki Varsın ellerinde parlasın ışkı Yorgun yüreklerde yeşeren aşkı Sabır toprağına dikmek düşüyor Bulutlar ağladı göz ile sesten Coşari can buldu uzak nefesten Sen uçup giderken kırık kafesten Bana ardın sıra bakmak düşüyor 25.09.2012/ Samsun İbrahim COŞAR |