GÜLSÜN HEP YÜZÜN
Toprak kokusu sardı vucüdu,
Hissettirmeden havalanıyordu ruhu, Yağmur damlaları çarparken yüzüne, Ağzını açıp yakalamaya çalışıyordu bu sülhü. Güneşin parıltısı kapattı kirpiklerini. O çok mutlu bir çoçuk şimdi. İstiyor şimdi canı dondurma ama ya hasta olursa. Bütün dünya sıkışmış iki elinin arasına . Serinlikle kaplanıyordu teni,gülmeye başladı sanki. Başladı başladı kahkalarla gülüyor gamze çukurları doluyor. Gözlerindeki cevher parıldıyor burdayım diye. Saçları sık ve kahverengi,kuşların uçusunda dikkati. Küçük ayakları paytak paytak atarken adımları. Karıncaların yolunda ilerliyor sakin ve hızlı. Kanatları var sanki adım atmıyor,zıplıyor,yere inmiyor. Dönme dolapta şimdi gözü,annesine yalvarırken bedeni, Eğlenmeyi,gülmeyi istiyor düşünceleri. Sevine dursun o şimdi,büyümez belki,hiç değişmez sanki. Öyle olmasını isterim ben şimdi. Büyüme sen çoçuk gülsün hep yüzün. |