“Giden gider izi kalır
Ardında gül yüzü kalır
Muhannet dem aralığı
Avazında sözü kalır…”

Yüreği sarılı kına kuşlarına
Bugün ötün diye son çağrım
Biliyorum susmaz dilim
Ayaklanan tezeneler
Kırşehir/Çiçekdağı
Gelin tarlaları kuru
Sevme çağı geçti
Kara kuru derili
İnsan suretleri
Dilimde
Çözülen


Ayrılık ar gelmez
Yoksul duvarların
Ölüm ardı yollarına
İncinen bir ruhun
Ardına saklı anılar
Felek boyun bükmekte
Savaşmak vardı sonra
Son nefesin ardına kadar


Endamı süslü sevdaya
Nice sözler zor gelmez
Zor olan belki de
Zamansızlık…


Çözgüsü sökülen
Saatlerin yelkovanı
En verimli çağında
Nasıl terk eder insan
Avuçlar dolusu kaderini


Adını sen koy!
Bu zamanda sanatına yüz çevrilen
Kocaman çınarların ardından
Akıtılan bir dirhem yaş niye
Anlamadan anlaşılmak yok


Şimdi;
Bir köşede gün doldurma saati
Maziye gömülen anıların
Acıtsa da selamında
Bir saz gölgem olsun
Dut gövdesinden
Avurtlarıma…


Kıraç bozkırlara serptiğim çiçekler
Elbet tomura döner bir gün
Zahide bozlağında bir ölüm…