Sürmelenmiş kaşların misk-i amber kokarsın
Gönlümün mihrabında, susma nolur Leylizar
Sevenlerin cem olmuş, beste yapmış okuyor
Cennet gözlüm yüzünü, asma nolur Leylizar

Ferman veren “sev” demiş istediğin daha ne
Uğruna can adamak; çok muhteşem şahane
Sevmek; Allah’ın emri, yok aşka bir bahane
Müspet ol yarama tuz, basma nolur Leylizar

Dallar meyveye dursun güller açsın bağında
Tüm melekler saf tutsun solunda ve sağında
Rengârenk bin bir çiçek açsın gönül dağında
Ben kokmayan yel olup, esme nolur Leylizar

Teslim oldum bak işte; bırakma tut elimden
Allah şahit kul şahit düşürmem hiç dilimden
Bir an tefekkür eyle, anla mecnun halimden
Demir atıp bağlandım, kesme nolur Leylizar

Aşk şarabın hoş imiş içip kendimden geçtim
Kör makasla üstüme ateşten gömlek biçtim
Sevgini mey tasına sen doldurdun ben içtim
Sürç -ü lisan eylersem, küsme nolur Leylizar

Hücre cezasındaydım kurtardın özgür saldın
Gönlümdeki deryaya durmadın derin daldın
Beni benden kopardın sevdagahımda kaldın
Kalbim atsın durmasın kasma nolur Leylizar

Temel ATA