SÜRGÜNÜM OL
SÜRGÜNÜM OL
İçime işleyen bir cüzzam gibi Karalayan bir kabullenişle İnce bir hastalık gibi Dudaklarımdan başlayan bir yara Kabuk bağlamaz göğsümdeki kanamalarla Sürgünüm ol sevgili! Kervanında toza bulansın bedevi ruhum Göçebe gözlerinde,sürmeli aşk olayım Al beni uyut,uykusuz bedeninde Ayaz sabahlarda sar nefesine Şimdi dilinde orman çiçekleri açıyor Saçında her tel toprak kokuyor sevgili Ah sevgili! Işıklarını söndürmüş bu şehir vedalara Küçük bir valiz gibi yalnızlığımızda Yokluğunun kara bir çarşafla sardığı kalabalıklardan Taşı beni Sürgünüm ol sevgili! Kimsesizliğinin çocuk sesiyle Kulağıma fısılda Soluğunun düştüğü her can parçama Yıldız tak sevgili! NÜRGÜL OCAK (20.02.11) |