ANZAKLI ÖMER.
Çanakkale deyince, titrer benim yüreğim.
Göğsündeki bayrakla, akla gelir Ömer’im. Vurulup yaralandı, bacağı kırılmıştı. Sıhhiyenin birisi, hemen onu sarmıştı. Bu Anzak’lı bir asker, aslıysa İngiliz’dir. Ona bakan köylüler, Ömer adını verir. İhtimam gösterilip, tedavide edildi. Ömer köyde dururken, Türkçeyi de öğrendi. Savaş bitince Ömer, Amerika’ya gitti. Uzun yıllar yaşayıp, Türk e teşekkür etti. Onu kurtaranların, merhameti büyüktü. Anlamıştı İngiliz, Türk ler asil milletti. Göğsüne dövdürmüştü, ay yıldızlı sancağı. Her zaman özlemişti, savaştığı toprağı. O bizim kardeşimiz, Türk ler onun ortağı. İşte ondan yaptırdı, kalp üstüne bayrağı. Unutulmaz bu öykü, her yerde anlatılır. Türk ün büyüklüğüne, nice destan yazılır. Türkmendağlı diyor ki, biz büyük bir devletiz. Tarihte iz bıraktık, biz kahraman milletiz. HİLMİ CAN. TEMMUZ.2012. (3807) |