SEN GURBETE MEKÂN MI KURDUN
Ne geldiğin belli ne de gittiğin,
Sen kara gurbete mekân mı kurdun, Kızılcık şerbeti diye içtiğin, Sen kara gurbete mekân mı kurdun Ben ayları iple çektim te durdum, Gecem de gündüze hep hayal kurdum, Can gelecek diye turnayı vurdum, Sen kara gurbete mekân mı kurdun. Üç beş gün için de hasret mi geçer, Başak yeşil iken tırpan mı biçer, Özlemiş gözlerim yıldız mı seçer, Sen kara gurbete mekân mı kurdun. Virane yüreğim canım dan oldum, Baktıkça yoluna saçımı yoldum, Talan ettin beni sarardım soldum, Sen kara gurbete mekân mı kurdun. Çırpındım sızlandım kulun aşkına Kurudum dağıldım nur-i aşkına Hiç kolayı yokumu ALLAH aşkına Sen kara gurbete mekân mı kurdun. Yaşadım yılları yalnız başıma, Rastığı da çektim kara kaşıma Vasiyetim yazdım mezar taşıma, Sen kara gurbete mekân mı kurdun. Gülşen’im hep böyle acımı çeker Gidemez dizleri elbette çöker Ektiğin gülleri bir günde söker, Sen Kara gurbete mekân mı kurdun. GÜLŞEN Sarıoğlu 25.9.2012 |