Hanene konuk olmak ılık bir bahar günü
Bir anda siliverdi gözlerimdeki hüznü
Ne büyük mutluluktu böylesi karşılanmak
Heyecan damarına mıh gibi aşılanmak.
O güzel anılarla sana veda edişim
Islanmış kirpiklerle otogara gidişim,
Görüşmemek üzere ayrılıyormuş gibi
Bakışlarım donmuştu, ağlamaklı şarabi.


Keskin bir dönüş yapıp yürek dönemecinde
Peş peşe, bahaneler türedi ilmecinde
Bir zerre anlamadım, değişken hallerini
Neden estirdiğini o şimal yellerini.
Muhtemelen, yürekte beter anılıyorum
Sen ne dersin acaba... ben mi yanılıyorum?
En azından derdini anlamaya çalıştım
Senden de onay alıp yokluğuna alıştım.


Bu yürekten gitmeli demekteydi canevim
Riyakâr sevgilerle sarsılırken arşivim,
Kimin haddine düşmüş durduk yere densizlik
Hangi ara birikti bu kadar güvensizlik,
Ben mi verdim, ömrüme müdahale hakkını
Şimdi gülerek seyret sabrın infilakını.
Ne kadar fenaymışım ne vardı ki patladım
Anlat anlat hep aynı, demek boşa çatladım.



23 Eylül 2012 / NÜS