Tek bir umuttu beklediğim
Yıllarca sadece ufacık bir umut..
Şimdi o kadar hasrete karşı büyük bir nefret var
Her yerimi kaplayan hüzünle birleşim yaşayan
umutlarımda yok olan bir adam şimdi...
Henüz unutulamamış unutulmakta
Sevilmiş azalmakta olan,adı artık sadece insan olan
Sıradan bir adam mum gibi karanlıkta
yüksek alevlerimle erimekte olan bir adam...


Sonra aşkı bitiren,insanlardan soğumamı sağlayan
Aslında en iyisini yaptığını sanan
Fakat farkına varmadan günahlarımı alan
Melek yüzlü şeytan adlı bir adam şimdi..
Başından beri taze sevgimle,temiz kalbimle
Beklediğim Hayallerim umutlarımla birleştirdiğim
Sonra onu tahtın en şah köşesine koyduğum
bir beyazlıktı ..
Şimdi bir siyah şimdi bir rumuz ...
oysa bir umuttu hep..
şimdi bir tilki misali ...


deli olur düşlerim sokaklarda
Gözlerimde uykularım haram olur ...
Meyveleri, yaprakları dökülmüş ağaçlar
Çiçekleri kurumuş otlar misali..


Şimdi yaşıyorum hani...
Herkesten uzak
uyurken uyutulmuşum meğer:)
kalbimde beyaz hani...
*

İşte önemli olan sahiplenmenin çıkmazına düşmeden,
Sahip çıkmayı öğrenebilmektir.


Aşkı bilmeyenler , umutu görmeyenler
bu gereksinmeyi ayırt edemezler...

Polen