Daha nereye kadar sevebilirdim ki seni?
Gözlerinden başladım...
O kömür karası gözlerin...
Tüm sen/liğinle ihyâ olmuş
Tün ben/liğimle yüreğime hapsolmuş olan gözlerin...
Öyle bir bakışı
Öyle bir acısı vardı ki..
__________________Tarifi imkânsız....
Hangi dilde anlatabilirdim ki o duyguyu ?
Hangi sözcükler yüreğindeki yaraları anlattırabilirdi ki ?
ßakışlarındaki acılara hangi melhem ilaç olurdu ki ?
Ahh bir bilsem...!
ßir nebze olsun yaralarına melhem olabilsem
Yüreğindeki acıları, kederleri, hüzünleri sarabilsem..
ßelki o zaman ben de kurtulurum bu acılardan...

Sustum . . . Düşündüm . . .
Gözlerine bakmak istedim
Canım yandı, içim acıdı...
Yüreğine dokunmak istedim
Geçmişin engel oldu...
Öyle çok yara/n
Öyle çok can kırıklıkları/n vardı ki
£llerimi kanattı...
Öyle bir gülüşün vardı ki
Canıma can kattı...
Yüzünün ise tarifi yoktu.
Kirpiklerin bir ok misâli yüreğime saplanır
ßakışların hançer gibi kalbime işlerdi...
Ok misali kirpiklerinde
Hançer bakışlarında ölesim vardı..
Ölmemek, bakışlarına ihanet olurdu...

Parmak uçlarından
Saç uçlarına kadar
Santim santim sevdim seni...
Göz pınarlarından
Yüreğine kadar
Hece hece işledim seni...
Öyle bir sevdim ki
Yana yana, kana kana,
İçime çekercesine
Yok olurcasına sevdim...

Seni sevmek aşk mâbedinden içeri,
Seni sevmek yaratılıştan ötürü
Hiç aksatmadığım en güzel ibâdetti...
Sünnet-farz ne ki?
Vacip/lerini bile kılar olmuştum artık...
Daha nereye kadar sevebilirdim ki seni ?
S£N/den ötesi yok ki.....!!!

"NazLı’ nın KıRıK KaLeMiNdeN...."