İlhamlarımı Öldürme Be Adam
bir ayrılıkla bozulur aşkın tılsımı,
dağılır yürekten iyi ümitler, kalpler acıyla dolar, gözü görmez olur yarınların... acıtır yüreğimizi merhem sandığımız sevdalar, kötü yola düşer dudaklarımız, gökyüzüne bir küfür daha salar, acılı bakışlarımızla, en acımasızından... şeytan sevinir söylenen sözlere, melekler üzüldükçe üzülür o gece... resimlerde kalır gülüşler, sadakaya bir mimik vermez yüzleriniz... ondan kalan resimlerle başlar hesaplaşmalar, haddini aşar içteki intikam, en güçlü silahın kalem olur, ve önce gülen gözleri yok eder, duyan kulakları sağır, ve ağzını konuşamayacak kadar karalar, mahkemeni kurarsın masanda. sabahlara kadar onu suçlar tüm cismin; akıtırsınız içinizdeki kir nefreti resmine. tüm bunları yaparken sigaran ortak olur suçlarına, mezelerle daha güçlenlenir içindeki alev, dinlemişlikten olan sigaranın kül tablasında biter sonu, ve içkinde dinler seni, onuda içersin. sen sevdikleri öldürürsün be adam... gidecek olanlar, bırak gitsin dünyandan. boş ver yankılamasın sesin içinde, anlat onları bana bir gece... yalnız ilhamları öldürme be adam, umursamazlığının içinde... |