EYLÜL'DEN EYLÜL'EEylül’den Eylül’e vur beni.. Hani çıplak ayak Sararmış yapraklar arasında yürür gibi Biraz soğuk Biraz ılık rüzgarlarla Savur at ki beni Dönüşümde Eylül’e rastlasın. Dönme dolap gibi zaten dünya Dönüp dolaşıp başladığımız noktadayız Bazen fire versek de duygulardan Eylül’dü zaten hazan der geçeriz Kimbilir Belki yeniden severiz. Öyle vur ki beni Eylül’den Eylül’e öleyim. Çok değil yağan yağmurları göğsümde biriktirmek Ağaçların çıplaklığına soyunmak duygulardan Erken gelen akşamın selasında Gömülmek karanlıklara. Hışırdarken yerde yapraklar her adımda Çok değil seni de içine katmak Esen rüzgarlara savurup da. En çok da Eylül yağmurları acıtır ayaklarımı Soğuktur Basamam istediğim gibi Ta dibine, ta içine kadar Küserim güneşe bakmam yüzüne O da bana küser bilirim Isıtmaz yüreğimi Senin bir zamanlar ısıttığın gibi.. Bilirim Eylül sever beni Onda açtım ilk gözlerimi anamın çığlıklarıyla Belki de bu yüzdendir Ölümü bu ay’da dileyişim Bu kadar çok sevişim hazan yapraraklarını Bu ay da seni sevmeyi en çok isteyişim... Ayvazım DENİZ |
Kaleminize sağlık.