Hayat tam da bu değil midir?
Daha düşlerimizin orta yerinde, gidişin sinyallerini verir bize..Bakmaz ki; doyduk mu, doymadık mı hayallerimize..
Ardımızda kimleri, neleri bırakıyoruz..Bakmaz, umursamaz..
Bir çocuk mu kalıyor yetim, yoksa gözü yaşlı bir anne, bir sevgili mi..
İsyan da çare değildir..
Kabullenmek düşer bize, çığlıklarımızı bastırıp..
Ya da ayyuka çıksa sesimiz umursar mı ki..
Hayat işte..

Bu hüznün ve gidişin sadece şiirde kalması dileğimle..
Kutlarım..

Hüzün hakim olmuş şiire.

Henüz sıcaklığı bile
Bitmemişken düşlerimin

Ölüyorum
Sevmediğim bir kentte

Sıcakken henüz düşler, kent engel olmamış düşlerin soğumasına. En fenası da insanın sevmediği bir kentte ölmesidir diye düşünüyorum. Kimsenin düşleri ölmesin sevmediği yerlerde.

Oysa seviyordum Tanrım
Gökyüzüne bakmayı
Koyaklara inip çiçek açmayı
Birde teslim olmamayı

Kolay kolay teslim olmayacak bir yürekten bahsediliyor. Bezdirilmiş itinayla herşeyden.

Sığdırılabiliyor ise bütün bir hayat
Ömrünün yarısına
Ben aldım sayıyorum
Hayattan alacağımı
Üstü kalsın...
Düşler yarım kalmış, hayat farkında bile değil sanki. Bu şekilde yaşamaktansa çekip gitmek daha cazip geliyor şiirin satırlarına. Yarım kalan düşler de armağan ediliyor hayata.

Tam da olmadı dediğimiz anda, bir anda hayat da sürpriz yapabilir biz insalara. Nasıl yağmurlardan sonra gökkuşağı dokunuyorsa omzumuza bir anda, umut dokunsun hep omzunuza.
Saygılarımla.


hayal deniziii tarafından 9/18/2012 12:24:06 PM zamanında düzenlenmiştir.