Şizofren
yine gözlerimi kamaştırmaya çalışıyor
ışıltısını kaybetmiş o çirkin suratlı yorgun yıldız bütün gücümle sesleniyorum ona: hey! bana baksana lan! karanlık ağzını kocaman açıp uzay rüzgarları doldurarak öfkeyle bağırıyor bana: ‘’zaten sana bakıyorum aptal, korkak zavallı adam git başımdan çok küçük görünüyorsun buradan ben ölüyorum dağılarak kainatın karanlığına azar azar ama sen benden önce öleceksin ve asla öğrenemeyeceksin o sırrı bir mezar kaz kendine ve vazgeç aramaktan sorularını oraya göm kendini de artık dinlemek istemiyorum seni’’ vazgeçiyordum ve çok üzgündüm aklımdan sen geçiyordun tak tak sivri topuklu ayak seslerin gidip geliyordun durmadan kafamın içinde labirentler… |