Yalnızlığın Aylak Halibu şehri hiç sevmedim bu şehir beni hiç sevmedi pis bulanık bir ırmak geçer içinden ben köprüden ona bakar tükürür izmaritimi atarım. kapısını çalacağım hiç kimsem yoktur anılarım hep sarhoş, sisli ve değersiz. hep yalnızım kaldırmlarında vitrinlerinde yansıyan yüzüm yalnız. ikinci el kitaplardan sonra bir tek yalnızlığım sevdi beni sevgiyle basıp bağrına bütün kötülüklerden korur gibi. |