Bir bahar sabahı başladı bu hikâye
İki yürek el ele verdiler
Bir yürekten diğerine nasıl akar aşk
Öğrendiler…
Uçurumdan birlikte atladılar sonsuzluğa
Uzaklaştıkça yakınlaşmanın mutluluğuna
Yakınlaştıkça uzaklaşmanın korkusunu eklediler.
Kelimeler yardım etti yüreklere dokunmak için
Sevmek dedi biri,
Bütün karanlıkları hiçe sayarak sevmek dedi diğeri
Sevenin sevdiğini bilmesi kadar
Sevilen de anlar sevildiğini
Sevmek var olmaktır çünkü çoğu zaman
Bazen korkuların karşısında dimdik durabilmek
Tünelin ucundaki ışığı hayal edebilmektir
Çünkü aşk alabildiğine cesarettir.
Aşk, kimi zaman susabilmektir çığlık çığlığa
Susarak özlemektir
Her aşkın farklıdır engelleri
Yola devam edebilmenin bedeli
Buz gibi yüreklerin karşısına dikilebilmektir
İki yürek el ele verdiler
Sevmeyi yeniden öğrendiler…


Şükran Demirtaş