GİT!
sütliman dünyama yanaşma
kara bir demir atma açık maviliğime kirletme denizimi yıllanmış çöpünü boşaltma. git! bulandırma gölümü beyaz nilüferlerimi soldurma karartma göğümü tufanları azdırma kışa zor dayanmış kardelenlerim narindir, dondurma git! çatlatma sabır taşımı zülf-i yârime dokunma. git! öyle kendi halinde salınırken sarmaşık haylaz çocuk gibi gelip yoluverdin huzurumu çalıverdin. artık kestim göbek bağımı git! |