KARANLIĞIMSiyah odalarını sevmiştim en çok kalbimin Pıhtılaşan yerlerinde oturup Koca bir dev gibi sessizce ağlamayı utanmadan. Bir sigara içimlikti ömür Bilirdim Her nefes de üflediğim dumandı hayat İçime zehir akıtan. Ve kapıları her çarptığımda Korkmadan açmak Yeniden dönmek hayata. Tıkalı damarları her açışımda Bir sigara daha içmek ölmecesine Korkmadan keskin tırpanından Azrail’in İnadına ölürcesine yaşamak Kapıalı kapılar ardında. Her kriz sevmekti bende seni Tekledikçe kalbim üşürdü gece ayazında Ter içinde uyanırdım sensiz sabahlara Uykunun ölümünü sevdim belki de en çok Seni hatırlatmadığından mı ne? Uyuyamadığım göğsünde nefes bir adım Düşler karanlığa hep gebe Kaçarcasına ölmek Belki sendin bende bir türlü ölemediğim Bir türlü içime gömemediğim Sılaya duyulan hasret kokusuydun Kavuşamadığım. Bilirdim bir içimlik sigaramdın bende Nefesi içimi dağlayan. Ayvazım DENİZ |