kakofonimbir melodi başımda fink atıyor ayrılmadan önce dinlediğimiz bir dünya ekiyorum sen notalarından loş kaldırımlara gözümün buğusunda arıyorum baht kapısını kayıptı sol anahtarı ıslık ıslık akıyordu içime sarı güzün roman akşamı.. düşünüyorumda.. düşsüzdük her çigan sofrada sen vardın şaraba çalardı gözlerin.. düzensiz çalgının uğultusu yanaşırdı seninle yanağıma kakofonim derdim dudağındaki kırmızıya ne seslere aşinaydın ne dumanı tüterdi dilinde güftenin.. gülerdim... sen,parmaklarında uçuşan zilleri, bende şiirlerimde severdim eteğindeki çiçekleri estetik dönüşlerin hüznün böğrüne saplanır arabesk uçurumlar pembe karanfile boyanırdı... işte ! ayrılığa neden o andı kemanların telleri şiirimi tam ahenk yerinden kırmış tüm mısralarımı dokuz sekizlikler yakmıştı... .. |
Soyuttan somuta nesneler üzerinden irtibat kurarak duyguya erişim mükemmel ötesiydi.
Teşekkürler şiir için.
Baştan sona, emeğin, bilincin, bilginin ürünü bir eser.Kalben kutlarım gönül emeğinizi.
Selam ve en derin hürmetlerimle.