BUL YENİDEN
BUL YENİDEN
bir damla yaşta hayat ağladıkça kaybeden gözlerim olsun yosun tutarken ellerim kaybolmuşlara... sev sev velakin kuytu hücre damları ağ kurmuş yüreğe cümleler kafa tutarken defterim hala yeni bir yosma... sor be yine kim sevmişti delice bir hayata bağlayan ipler mi gözlerimi umuda salan bağlar mı her kayboluşum yeniden doğuş oysa... kimsesizler mezarlığı bedenlerde yüzüm asılı kalmış yarattığım dar da sokulmuşum bul beni kuytu nefeslerde sessizce... benzersiz bir hülya hayaline daldığım... tedirgin değil ellerim kim sevmişti dehlizinde yitik koşmuşum nice ölümlere sor yine de sen düşlerimi satsam olur mu alan... Dilek SOYSAL |
okumak hüzünledirsede nefisti eser.Kaleminizi
kutluyor saygılar sunuyorum..