Vakit gece yarısı, uykularım kaçıyor
Gökyüzü perdesini, efkârımla açıyor

Müebbet mahkumuyum, suçum seni çok sevmek
Boşa gitti insafsız, aşka dair her emek

Çekinme ağlat beni, yüreğim yağmur evi
Cayır cayır yaksan da, dokunmaz aşk alevi

Yıllar önce taşındım, ızdırap sokağına
Düşlerimi toplayıp, sattım hüzün dağına

Bana ister berduş de, ister deli dilenci
Döktüğüm her damla yaş, aşk için birer inci

Gülmeyi yasakladım, kanayan dudağıma
Dikenli teller ördüm, her gün gönül bağıma

Dertler benim değil mi, hiçbirine karışma
Yüreğimde kal yeter, zûlm sınırını aşma

Gülleri benden sorma, ilkbaharı unuttum
Güneşi sonbaharın, gözlerinde uyuttum

Kaç uçurum ağzında, intihar etti sesim
Kaç sancılı geceden, firar etti nefesim

Sen nerden bileceksin paramparça uykuyu
Gözlerimden doldurup içtiğim tuzlu suyu

Yüreğim yağmur evi, istediğin kadar kal
İstersen çek vur beni, gözyaşlarımı sen al

İstersen bin kez öldür, ecelim bilmem seni
Sonra bir buluta sar, gökyüzüne göm beni

Gözyaşıma iyi bak, haketmeyene verme
Aşkım sana emanet, sakın günaha serme

Son defa mektup yazdım, kül koydum arasına
Belki açıp okursun ben yokken ara sıra.

Nurcan TALAY
08.09.2012
Saat:00:40

Şiirimi günün şiiri olarak seçen Edebiyat Defteri’nin değerli kurul üyelerine ve okuyan, yorumlayan değerli şiir severlere teşekkür ediyorum. Selam ile.