’’Yoksulluğu üşüyor,
Otobüs duraklarında ayaklarım
Iskalanmış gençliğim
Damlıyor kirpiklerimden’’
Gideceğimiz yurtlar…
İltica-ya uğramış bir yürek sürgünü
Hücremde, serin bir sonbahar özlemi…

’’Uzak’’

Gitme!
Gidersen…
Bir yıldız küser göğün tepesinden!
İçini çekerek ölür burada bir çocuk!
Şiirlerim giderek esmerleşir...
Yabancısı olurum adreslerin
Sorguya çekilir akşamlarım…
Hıçkırık tutar, ağlarım!
dilini bilmediğim ülkenin!
Gitme…

Öksüz kalır imgeler
Vagonlar devrilir kentin üzerine
Tipiye yakalanır burada aşklar…
Kaçak yüreğim, adım başı karakol...
ince, küskün bir kar,
Yağar istasyon üzerinden…
Üşürüm… Bir ses! (Sessizce)
Atom olma isteği kaplar içimi…
(Üşümem) diye, Seslenirim yeryüzünden,
Gökyüzüne…

Düşler; çıkarın yolculuğa beni…

Kanlı yağmurlar birikti
Yurtsuz gecelere
Anlından süzülerek geldi,
Coğrafya adında bir filiz...
Gitme…

’’Sürgün’’

Kal,
İçinden, gitmek diyorsun ustaca…

’’Düşlerim’’

Boş ver çocuk!
Bu gece dalgın gemilerin misafiriyim,
Gideceğim yer ’’UZAK’’
Sen! Sakın boş verme düşlerine…
Uçurtma deliğinden HOŞÇA/KAL çocuk…

( Yüreği Minnacık Kadın Notları...)