BARIŞ GÜNÜNDEYok dedi çocuk Bu gece hiç bitmeyecek Ulaşamayacağım sabaha Göremeyeceğim Güneş’in aydınlığını Söylendi kendi dilince Babam dedi Buğulandı gözleri Dönmeyecek dedi,dönmeyecek Biliyordu, uzakta değildi Biliyordu , çok sevildiğini Ama yok dedi, dönmeyecek...! Korkunç acılarla,sızılarla Ürpertilerle titredi yüreği Mahmur gözlerinde yalnızlığın korkusu Gökten karanlık yağıyordu Zulüm yağıyordu İhanet yağıyordu geceye Kurşun yemişti al bayrağı Vatanına hançerler vurulurken Ne farkederdi güneş doğmuş doğmamış Baba dönmüş dönmemiş! ... Çakmak çakmak gözlerini sildi Görmesin diye kimseler Gözyaşlarını geceye sakladı Çocuk kalbini çıkarıp Babalara gönderse de olurdu. ’’Vatan sağolsun’’ dedi Olsun dedi, dönmezse dönmesin Baba artık bayraktı. Baba vatandı. Fırladı öfkeyle dışarıya Geride bırakacağı Bir kuru ekmeği bile yoktu. Bir yırtık resim, Bir kırık kalem Bir de yıkık umutları kaldı Biraz sonra: Son verdi gecenin çığlığı Babasıyla yaşadığı özleme |