ÇIRAK OSMAN ÇEKİCİ
............. Tüm işçi çocuklara...
İş verdiler kalemi aldılar ellerinden Çekiç kendinden ağır ağırlığı sırtında Umut şarkılarını sildiler dillerinden Hayatın vurdumduymaz sağırlığı sırtında Çocuksu saflığını kirleten üstüpünün Üstündeki lekeler kem niyet lekesidir Çelimsiz bir yürekte kaynayan dert küpünün Çığlığı gün içinde haysiyet lekesidir Gönlüne oyun düşse bağırıp kızıyorlar Üstüne döküyorlar âmâ bakışlarını Geceleri gördüğü rüyaya sızıyorlar Gündüze saklıyorlar akşamki kışlarını Düşünmek yok, konuşmak isyanlara eşdeğer Yaşamak, sundukları hayat kadar yaşamak Sırtında bin asalak sanki çok saygıdeğer Zor şey minik bedende hayalleri taşımak Çırak Osman çekici inerken örs üstüne Bedenin yorgunluğu vefakâr Osman’ınmış Minik alınlarda ter düşerken hırs üstüne Sarf edilen emekte akar finansmanınmış Hayatı anlattılar kendi kalıplarında Takdire şayan imiş çocuksu uyumluğu Günahları sırıtır kendi ayıplarında Kutsal kitapta kaldı çocukluk masumluğu Paylaştıkları dünya onun dünyası değil Doğarken ağlamaya başlamış çığlık çığlık Büyüğün öğretisi “ Büyüğe karşı eğil” Yüreği dağlamaya başlamış çığlık çığlık Elinde ayağında yoksulluk bir cendere Acılara sabırla inatla dik duruyor Onlar onun başına o çekiçle kadere Ölümüne vuruyor, ölümüne vuruyor Tükeniyor bedenler gün gün baskı altında Onu bilenler bilir ekmeği böldüğünü Titremiyor bedeni gazetenin altında Gazeteler yazmadı Osman’ın öldüğünü 26.06.2012/ Samsun İbrahim COŞAR |
ben çıraklığı iyi biliyorum noksanı var fazlası yok yazdıklarının güzeldi kutlarım