NE OLURSUN GİTME DUR "DİYEMEDİM"
Nasılda içime doğdu bu gidiş
Sevdamı gönlümden sor diyemedim Ne bir busesi var ne veda ediş Böylesi ayrılık zor diyemedim Bu nasıl hasret ki böyle bizarım Bozguna uğradı olanca varım Ardından çağladı göz pınarlarım Sensizlik böylemi kor diyemedim Vuslatlar yaşatmaz hicrana değen Zalimler tanıdım gidip dönmeyen Yüreğimde yanıp, yanıp sönmeyen Ayrılık bir avuç kor diyemedim Dön benim güneşim, aşkım, sevgilim Hep böyle ıslak mı kalsın mendilim Ardınca durmadı kopası dilim Bu sevda gönlümde sır diyemedim Kederden günlerce intizar etmem Alemi üstüne "yazık" dedirtmem Ben seni yaralı bırakıp gitmem Çekip te alnımdan vur diyemedim Bilsen ki ardınca bir kuru ten’im Ben senin toprağa düşen gölgen’im Her "ah" ta içime kan aktı benim Hüsran’ı gönlümden sor diyemedim Yazık dır demeden beni yaktında Dilim’de bitmeyen "ahh" bıraktında Son defa ardına dönüp baktında Ne olursun gitme dur diyemedim... Mehmet Faruk HATİPER. |