bulut ağlıyordu
bulut ağlıyordu; oysa yağmur romantik gelmezdi üşüyenlere!
bulut ağlıyordu, ben yürüyordum. yürüyordum, maziden kaçarcasına, yürüyordum, attığım her adımda geçmişi arkamda bırakırcasına.. bulut ağlıyordu, ben yürüyordum. romantik gelmiyordu yağmur, gözyaşlarımı gizlememe etkendi sadece. hüzün koleksiyonuma yenisini ekliyordum, ben yürüyordum.. bulut ağlıyordu, ben susuyordum. yorgun dudaklarımı mühürlüyordum. kelimeler yetersiz kalıyordu hazin bitişi anlatmaya, söylemler kifayetsiz. bulut ağlıyordu, ben susuyordum. susadıkça gözyaşlarımı içiyordum kana kana. ben hüzne seçilmiş kişiydim! hayat en çok bizi yakıştırdı ayrılığa, hazin bitişin talihsiz kişileriydik. ben hüzne elçi değildim, hüznün kendisiydim. bulut hâlâ ağlıyordu.. aynı gökyüzünde farklıydı iklimimiz. oysa sen paylaşıyordun coğrafyanı bonkörce. rakımı yüksek cümlelerinin öznesi kim? unutuldu adım dillerce, sorma adımı; ben bile hatırlamıyorum. bulut hâlâ ağlıyordu, eşlik ediyordum ona.. |
özgün bir anlatımın çevrelediği sözlerle donatılmış harika bir şiir.tebrik ederim.