Ah be İstanbulAh...Ah be İstanbul Seni yaşamak , sende yaşamak Ne güzelmiş meğer Meğer ben sana aşıkmışım Meğer ben seni ne çok sevmişim Meğer ne zormuş senden ayrılmak Şimdi uzak kaldık Kırk beş yıl be dile kolay Seninle paylaştığım , birlikte yaşlandığım kırk beş yıl Bir kere seni bulan vazgeçemiyor Vazgeç incede benim gibi kala kalıyor Sudan çıkmış balık misali Ah be gözünü sevdiğim şehir Sende yaşamak çok zor Büyüksün ya , her şey kocaman Binalar, insanlar, arabalar Adam gibi adamın , itin kopuğun Derdin sıkıntın bir başka be Güzelliğin gibi Gözünü sevdiğim şehir Vefalısın bir o kadarda vefasız Tuttun mu birinin elinden Göklere yükseltirsin Sevmedin mi de vay haline garibin Bittiğinin resmidir alim Allah Tüm dünya imrenir sana Gezilecek yaşanılacak görülecek O kadar çok güzelliğin var ki Adeta büyü yapıyorsun Kendine aşık ediyorsun Seni gören sevdalanıyor, hem ne sevda Bak yine düştün akşam akşam aklıma Efkar bastı Şimdi galata yı baştan başa geçip Balık tutanları,su satan çocukları Avaz avaza martıları seyretmek vardı Eminönü’nde tekneden balık ekmek alıp Haliç’i seyrederken Tadını çıkara çıkara yemek vardı Şimdi kalabalığa karışıp onlarla birlikte akmak vardı Vardı da ne oldu ,yok artık uzaktayız be Hasretinden başka ne var şimdi Ah... Ah be İstanbul Gözüm İstanbul Ayrılacak ne vardı Talip ACILIOĞLU 2012 İSTANBUL |