sarhoşbakıyorum şehre miyopluğum ayrımcılıktan değil dudakları yapışmış Antoniusa sevişirken sözlükleri aralıyorum bilinmek ümidiyle ölmemek için belki de devrik kıyımlarda realist bir resmin tam ortasındayım çıplaklığım ilk defa sahici rötuşum eksik aslında anadan doğma hali bu organların apaçık bilirsiniz farklı sayfaların diyaloglarını maskelerin yeri olgun tiyatro ve sahnede dilsiz bir kadın demli ruhun misafirhanesi bağışlıyorum belleğimi zamana uzunlarım yasta sigaramın sarısı yaslandı kadehin tokuşuna eh be insan kaç yorgun şehirden dilsiz mi küçüğün sağır mı kulağın içli zarı yoksa ben mi küflendim sokaklarda teneke çalıyor arkamdan zabitler saç sakal yerleşti suretin coğrafyasına konyağın dibine eğildikçe dilim akordu bozuk bir keman gibi azıyorum soy ağacım soyuldu kim bilir hangi sarhoştan olmayım gece tana üfledikçe yazıyor kalemim soylu soysuz veya ünlü ünsüz koşuyor kafiyeli rüzgara zil zurna hayalin kadını bugün gibi sol eli kavuşur eskimiş gururuma katilim sirozmuş güya midemi ekşitmiş aslanın sütü iftiranın bini bir para şehir ölümün amortisidir ışıkları ise kibarlık budalası saklayın şehveti yangın yerlerinde giriyorum uykuya kırmızı gibi.. lamour |