ZAMANIN ÖTESİNDE BİZ NEYİZ Kİ...
bazen kıskacındasındır zamanın
bulutlar senden çok uzakta ağaçlar yapraklarını dökmüş oysa mevsim ilkbahardır henüz sularda güneş kırıkları vardır hüznün sevdalı kollarında teselli ararsın senin olmamış bir kadın doldurur rüyalarını. haykırırsın, duyuramazsın sesini ağlarsın, silen yoktur gözyaşlarını. koca şehirde kalabalıklarda yapayalnızsındır. Zaten; yalnızlık çokluk değil midir, çokluk yalnızlık bazen. Sen hangisindesin... bilir misin? geçmişin boğar seni gelecekse iter geri merdivenlerinden zamanın. koskoca boşluktur kalan senin dost bildiğin avuntun. yakalayamadığın. |
çok güzeldi şiir
sevgi ve hürmetle